"മെയ്‌ മുപ്പതിനാണ് പരിപാടി, വരണം" രവി സര്‍ പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ബാങ്കില്‍ ചേര്‍ന്നതിനു ശേഷം രണ്ടു കൊല്ലം എന്റെ ഗുരു ആയിരുന്നു രവി സര്‍. മെയ്‌ മുപ്പത്തൊന്നിന്നു അദ്ദേഹം വിരമിക്കുകയാണ്. അതിന്റെ പാര്‍ട്ടി ആണ് മുപ്പതിന്. പാലക്കാട്‌ വെച്ചാണ്. ഓഫീസില്‍ നിന്ന് കുറച്ചു പേര്‍ ഒരു വണ്ടി വിളിച്ചു പാലക്കാട്ടേക്ക് പോകാന്‍ തിരുമാനമായി. അങ്ങനെയാണ് ഇന്ന് വൈകിട്ട് അഞ്ചുമണിക്ക് ഞാനടക്കം എട്ടുപേര്‍ പാലക്കാട്ട് റോബിന്‍സണ്‍ റോഡിലെ ഹോട്ടലില്‍ എത്തിയത്. ഞങ്ങള്‍ എത്തുമ്പോള്‍ രവി സാറും പിന്നെ പാലക്കാട്‌ ഓഫീസിലെ ചുരുക്കം ചിലരും മാത്രമേ എത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മുഖത്ത് സ്വതസിദ്ധമായ ചിരിയുമായി രവി സര്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ തന്നെ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പതിയെ പതിയെ മറ്റു ബ്രാഞ്ചുകളില്‍ നിന്നും ആള്‍ക്കാര്‍ എത്തി തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ആ സായാഹ്നം ഹസ്തദാനങ്ങളുടെയും, പൊട്ടിച്ചിരികളുടെയും, ഗതകാലസ്മരണകളുടെ പങ്കുവെക്കലിന്റെതുമായി മാറുകയായിരുന്നു. പത്തോ ഇരുപതോ വര്‍ഷങ്ങളായി അറിയുന്നവര്‍, ഒരുമിച്ചു ജോലി ചെയ്തവര്‍, ഒരു മുറി പങ്കിട്ടവര്‍, ജോലിയും മറ്റു തിരക്കുകളുമായപ്പോള്‍ വഴി പിരിഞ്ഞു പോയവര്‍, ബാങ്കിംഗ് എന്നാല്‍ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സ്ക്രീനോ, എ.ടി.എം മെഷീനോ, ഫോണിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത്തെ കിളിമോഴിയോ ആയി മാറുന്നതിനു മുമ്പ് തടിച്ച ലെഡ്ജറുകളിലും രജിസ്റ്ററുകളിലും ഒരു ജനതയുടെ സമ്പാദ്യത്തിന്റെ കണക്കുകള്‍ ഒരു പൈസ പോലും വ്യത്യാസമില്ലാതെ എഴുതി സൂക്ഷിച്ചവര്‍ :അവര്‍ അവിടെ ഒത്തു കൂടി പഴയ തമാശകളും ഓര്‍മകളും പങ്കു വെച്ചപ്പോള്‍ കൂട്ടത്തില്‍ ഏറ്റവും ഇളയ അംഗം ആയ ഞാന്‍ മാത്രം കാണിയായി ഹോട്ടലിനു മുമ്പിലെ ജലധാരക്ക് മുമ്പില്‍ നിലയുറപ്പിച്ചു, ഒരു കാഴ്ചക്കാരനായി. ആ കാഴ്ചക്കും ഒരു സൌന്ദര്യമുണ്ടായിരുന്നു; സൌഹൃദത്തിന്റെ സൌന്ദര്യം. ആ സായഹ്നതിനു ഒരു സുഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു; സ്നേഹത്തിന്റെ സുഗന്ധം. ആ നിമിഷങ്ങള്‍ അമൂല്യങ്ങളായിരുന്നു; മനുഷ്യബന്ധങ്ങള്‍ പോലെ.